පාසලේ සිට ලියමි.........

මම අද ඉස්කෝලෙ ඉදන් තමයි මේ post එක දමන්නෙ. අද මම සිංහල blog ලියන්න ලමයින්ට උගන්නන්න පටන් ගත්ත. එක්කෙනෙක් වඩේ අල්ලන් යනව. මගෙ plan එක ඉස්කෝලෙ  සිංහල  බ්ලොග් සමාජයක් පිහි‍ටුවන්න. නමුත් ඒකට මුලින්ම  අද පටන් ගත්ත වැඩේ හරියන්න ඕන.....

නිරාමිස අනන්දය

අදට මම පත්වීම අරන් ඉස්කෝලෙට ගිහින් මාස පහක් වෙනව. මට තාම දැනෙන්නෙ ඊයෙ පෙරෙදා ගියා වගේ. කාලය ඉගිලෙන ඉක්මන. මෙ දවස් ටිකට මාර අත්දැකීම් ගොඩකට මම මුහුණ දුන්නෙ. හොද වගේම හොදට වඩා නරක. අපි කෝකටත් ඔට්‍ටු නිසා යන්තන් ඔලුව බේරගෙන හිටිය. මොන දේ උනත් පොඩිඋන් එක්ක වැඩකරන එක මාරයි. නියමයි. ජීවිතේ නියම නිරාමිස අනන්දය මෙතන තියෙන වග මම මේ ටික කාලෙදි හොදින් තෙරුම් ගත්ත. සල්ලි වලට බලපුලුවන්කාරකම් වලට ගන්න බැරි නියම සතුට මේ පොඩි කොල්ලො කෙල්ලො එක්ක වැඩකරන කොට ඉබේම පොළිය විදියට ආපිට ලැබෙනව.
මම ඉස්කෝලෙ යන කාලෙ කරපු වැඩ ඒ විදියටම මම දැන් දකිනව. ඒත් දැන් මම වෙනස්. ඒ කාලෙ වගෙ ජොලියෙන් ඒව දිහා බලන්න මට දැන් බෑ. වෙලාවකට මටම හිනහයි. දෛවය මට කරන සරදමට.........ජීවිතේ මාරයි................

පාසලේ දවසක්

මේ ලෝකෙ කොච්චර ඉක්මන්ද?

ලෝකෙ කැරකෙන වේගෙ දිහා බැලුවම දුකේ බෑ.(දුක කැරකෙන එකට නෙවෙ අපිට ලෝකෙ කැරකෙන වේගෙන් කැරකෙන්න බැරි එකට.) කැරකෙන ලෝකෙ යහතින් ඉන්න නම් job එකක් කරන්න ඕන නේ. මම යන්නෙ මගෙ Job එක ගැන කියන්න. එතකොට මගෙ Job එක හා මේ blog එක අතර ඇති සම්බන්දෙ මොකද්ද?වැඩිය හිතන්න එපා! මම හිමින්සැරේ තේරුම් කරන්නම් කෝ......

මම කවුද? මොකක් ද ජොබ? කොහෙද වැඩ? මේව අහන්න එපා මගෙන්. ඒව වඩක් නෑ. වැඩක් තියෙන්නෙ මොකද වෙන්නෙ කියන එක නෙ?

මම මෙහෙම ලියන එක නීතියෙන් තහනම්. එත් මමත් බේරිලා නීතියත් බේරගෙන මේක Normal එකේ කරන් යන්ංකො.